Jakie są Twoje wnioski z tegorocznych MŚ?

 

Podsumowując, dwie rzeczy. Poziom walk był niesamowity, na dziś dzień znaczna większość  zawodników na MŚ to atleci na poziomi światowym, jak w każdym innym sporcie.

Druga rzecz to fakt, że rośnie nasza popularność, a z nią wyzwanie, jakim jest organizacja i promocja. Musimy wytworzyć narzędzia do zapewnienia stałej jakości organizacji, by odkrywać problemy na czas i pomagać tym, którzy mają własne kłopoty.

 

Co sądzisz o poziomie walk, czy któraś szczególnie zwróciła Twoją uwagę?

 

Poziom walk był niesamowity, jest niemal niemożliwe wyłonić jedną konkretną.  Przy ponad 1000 armwrestlerów, tylu z nich jest świetnych.  Podziwiam zarówno tych, którzy mają potężne uderzenie, jak i tych, których wytrzymałość jest niewiarygodna. Na tym poziomie sportu nie ma znaczenia czy walczy kobieta czy mężczyzna, i tak walki są spektakularne. 

 

Czy masz jakiegoś faworyta tych mistrzostw? 

 

Nie mam faworytów, ale jestem bardzo dumny ze Szwedzkiej juniorki, Engli Horste, która na swych pierwszych mistrzostwach wygrała z 17-latką.

 

Czy coś na tych MŚ Cię zaskoczyło, zachwyciło, zdenerwowało?

 

Zawsze powtarzam że Szwecja ma więcej świetnych zawodników poza Heidi Andersson, ale tym razem ona przeszła samą siebie. Po raz 15 zdobyła złoto na prawą i lewą rękę. Absolutnie powalające.

 

Co sądzisz o dołączeniu Afganistanu, Estonii, Islandii, Iraku i Nowej Zelandii do rodziny WAF?

 

Cieszę się, że rośniemy w siłę, powinniśmy skupić się zarówno na dodawaniu kolejnych krajów, jak i na rozwijaniu tych, które już z nami są, ale stanęły w miejscu. Szwecja zawsze chętnie dzieli się swoimi doświadczeniami.

 

Jesteś znany z surowego podejścia do dopingu. Czy jesteś zadowolony ze zwiększenia kary za doping z 2 na 4 lata zawieszenia?

 

Na pewno, jednak ważniejsze jest dla mnie testowanie pomiędzy mistrzostwami. Długość zawieszenia mi odpowiada, jednak trzeba pamiętać że ci, którzy używają dopingu są słabymi ludźmi i oprócz karania powinniśmy także pomagać im w walce z nałogiem. To tak jak z alkoholikami, nie powinno się pozwalać im siadać za kółkiem, póki nie wyjdą z nałogu.

 

W półfinałach sędziowie nie mogli być tej samej narodowości, co którykolwiek z zawodników. Jaki był powód tej decyzji?

 

Tą decyzję podjęto podczas kongresu, ale osobiście jestem jej przeciwny. Sędziowie na MŚ są na najwyższym poziomie, ich narodowość nie ma znaczenia. Ta decyzja otwiera drogę wielu wątpliwościom i spekulacjom, i jest dość obraźliwa dla samych sędziów.

 

Iza Małkowska