Marlena, co się stało? Zjadła Cię trema, nerwy, miałaś za mało czasu na przygotowanie?

 

Tak bardzo czekałam na ten dzień, myślałam, że będzie wyjątkowy. Miał być dopełnieniem mojej przygody sportowej. Każdy trening był przemyślany i dopracowany, wiele osób pomagało i wspierało mnie w przygotowaniach do MŚ i w tej chwili pragnę wszystkim serdecznie im podziękować.

Nadal nie mogę pojąć, że siła presji tak mnie "sparaliżowała". Ciężko analizować walki, bo tak naprawdę po raz pierwszy miałam takowe zdarzenie, że stojąc przy stole nie czułam siebie. Jakbym była w nieważkości.

 

Jechalas na MŚ pelna optymizmu, po medal. Nie udalo się. Jak sie czujesz? Zdołowana czy raczej nastawiona na ciężką pracę?

 

Tak, jechałam pełna optymizmu,wiary i siły, aby stanąć na najwyższym podium.W tej chwili jestem zawieszona w próżni, po powrocie do Polski muszę ochłonąć i zrelaksować umysł.

 

Rywalki były trudne do pokonania? 

 

Pierwsza walka była z Rosjanką I.Gladkayą, która była kluczową dla mnie, a jednocześnie przegraną. Następnie pokonałam Brazylijkę C.Goulart i Szwedkę V.Karlsson. I co dziwne było dla mnie, że po raz drugi w eliminacyjnej walce miałam ponownie Irinę Gladkayą i drugą porażkę. Teraz wiem, że powinnam to zgłosić w sekretariacie, że w eliminacjach nie powinnam dwukrotnie się spotkać z tą samą zawodniczką, chyba, że byłby to półfinał. Ale czasu już nie cofniemy.

 

Analizowalas juz swoje walki? Wiesz, co zle zrobilas?

 

Tak, jak powiedziałam wcześniej: przy stole to nie byłam ja. Szok...

 

Przegralaś i co dalej?

 

"Sztuką jest potknąć się, ale nie przewrócić". Sport to moja pasja życia, zawsze będę walczyła. Złoty medal Mistrzostw Świata czeka w na mnie Kuala Lumpur w Malezji.

 

Z armwrestlerskim pozdrowieniem dla czytelników armpower.net Marlena Wawrzyniak.

 

IM